Wereldmuziek, soul en elektronica bestaan op zich, maar bij Ibeyi sluit het ene het andere niet uit. De roots van de twintigjarige tweeling Lisa-Kaindé en Naomi Diaz zijn niet zo makkelijk te bepalen, en dat hoor je duidelijk in hun muziek. Hun vader Angá Diaz, percussionist bij onder andere Buena Vista Social Club, was Cubaan. Langs moeders kant kregen ze de Venezuelaanse origine mee, vervlochten met de Yorubaliederen die ze voor hen zong. Bovendien wonen de twee sinds hun kindertijd in Parijs, van een rijke beïnvloeding gesproken.
De sound van het duo is dan ook bijzonder zeldzaam in de hedendaagse popmuziek. We horen op elk nummer het pianospel van zusje Lisa-Kaindé en de cajón, die sinds de dood van hun vader bespeeld wordt door Naomi. Bovendien zingen de Frans-Cubaanse meisjes vaak in het Yoruba, een taal die op slavenschepen vanuit Nigeria en Benin werd overgebracht naar Zuid-Amerika, en die de zusjes van jongs af aan leerden. Het lijkt wel alsof ‘Ibeyi’ baadt in de sfeer van de Yorubacultuur, wat natuurlijk ook bijdraagt aan het totale plaatje van het album. ‘Oya’ en ‘River’ – beiden songs die al eens op een voorafgaande ep verschenen – zijn bijvoorbeeld gebeden voor de goden van de wind en de rivier die klinken als een spannende en energieke bezwering.
Naast het religieuze aspect, is ook emotie een belangrijke factor op ‘Ibeyi’. De tweelingzussen hebben al heel wat watertjes doorzwommen; hun vader overleed toen ze elf jaar waren en in 2013 stierf hun zus Yanira aan een beroerte. Speciaal voor die laatste schreven ze dan ook het emotionele ‘Yanira’, waarin je duidelijk hoort hoe erg ze naar hun grote zus opkeken. ‘Think of you’ gaat over vader Angá Diaz, terwijl in ‘Mama says’ de gevolgen van zijn dood verder worden bezongen. Alle drie bezorgen ze je kippenvel, zelfs wanneer de jongedames in het Yoruba beginnen zingen en je ze eigenlijk niet langer verstaat.
De plaat raakt, zoals eerder gezegd, heel wat verschillende genres aan en bevat invloeden van Nina Simone tot Kendrick Lamar. Zo is ‘Stranger/lover’ de vreemde eend in de bijt die iets meer klaar voor de radio klinkt dan de rest van de lp en wordt daar, net als in ‘Singles’, gekozen voor een jazzy geluid. In ‘Behind the curtain’ is het arrangement minimaal gehouden, terwijl we in ‘Weatherman’ en ‘Faithful’ meer elektronische kundigheid te horen krijgen. De verschillende keuzes in stijlen die de muzikantes maken, verklaren waarschijnlijk waarom zoveel mensen er zich tot aangetrokken voelen. Zo ook Richard Russell, grote baas bij XL Recordings, die als producer optrad voor het duo. Toch lijkt het alsof hij hen carte blanche heeft gegeven, waar ze liefdevol over zeggen: “In this album, we did what we wanted. If people don’t like it, it’s gonna be our fault”. Ondanks de vrijheid vergrijpt het tweetal zich niet aan het diverse geluid: er zijn in feite geen stijlbreuken die de nummers volledig tenietdoen. De piano en cajón zijn en blijven de rode draad, al wordt er hier en daar nog een extraatje – in de vorm van pakweg een viool – tussengevoegd.
‘Ibeyi’ is, meer dan een doorsnee debuut, een culturele, religieuze en emotionele reis door de levens van twee zussen. De plaat is oprecht, en al blijven Lisa en Naomi binnen hun comfort zone, wij kunnen alleen maar besluiten zoals zij zelf afsluiten in ‘Ibeyi (outro)’: al juichend en klappend.
Ibeyi live zien kan binnenkort twee keer in Brussel (02.03, Ancienne Belgique, info & tickets – 17.05, Botanique, info & tickets), Amsterdam (09.04, Vondelkerk, info & tickets) en Rotterdam (10.04, Motel Mozaique, info & tickets).
