De wereld is veranderd sinds Greta Kline onder haar noemer Frankie Cosmos definitief doorbrak met het ijzersterke ‘Next thing’ in 2016. De heerlijk diverse diy-scene leek definitief voet aan grond te krijgen, eindelijk werd het overheersende testosteron in de muziekwereld aan de kaak gesteld én de lengte van tweets werd verdubbeld. Verdubbeld! Niet onbelangrijk, want als Greta Kline zegt dat ze muziek maakt als tweets, is de weerklank van dat laatste te horen.

‘Vessel’ loopt met zijn achttien tracks nog steeds over van de kleine pamfletten die inklokken onder de twee minuten, maar er zijn voor het eerst ook uitschieters die verder reiken. Bijvoorbeeld opener ‘Caramelize’, een nummer dat doet wat het belooft: zich als zacht gesmolten suiker vastplakken in je oorschelp, om plots de temperatuur op te drijven en vorm te krijgen in bandbezetting. Het levert een heerlijk zoet smeltsnoepje op met scherpe teksten. Laat dat zowat de rode draad doorheen ‘Vessel’ zijn. Waar ‘Next thing’ soms alle richtingen uitschoot, bevat ‘Vessel’ een collectie uitgesponnen suikerspinsels.

De inhoudelijke rode draden zijn uit ander garen gesponnen: het gaat hem om de dubbelzijdige medaille van volwassenheid en de eindeloze stroom aan veranderingen die ze doormaakt. Zo detailleert ‘Apathy’ hoe haar voormalige relatie met Aaron Maine van Porches uitgroeide tot een verplichting (“Looking around at twenty-two / And so tired of myself around you”). Of er is het absolute hoogtepunt ‘Being alive’, dat met pompende hardcore drums en uiterst meezingbaar refrein een antidepressie-anthem is om te koesteren. Maar ook haar korte tweets lopen over van details en memorabele momenten. Zo is er ‘This stuff’, dat met zijn middensectie aan de haal gaat met de beste samenzang van het album. En wat met ‘I’m fried’, waarin een getunede vocoder aan de haal gaat met de backings. En we hielden het niet voor mogelijk, maar hier zitten we dan het oerlelijke woord “cafeteria” mee te kelen op de gelijknamige track. Laat het duidelijk zijn: Frankie Cosmos maakt popmelodiën die de laatste Taylor Swift doen blozen van schaamte. Ze zijn zo dicht opeen uitgestrooid dat ze bijna vanzelfsprekend lijken, alsof ze per ongeluk de plaat op geglipt zijn.

‘Vessel’ zit vol met die kleine, lonende momenten. Na elke luisterbeurt blijven er nieuwe stukjes tekst en melodie plakken in je hersenspinsels als je de deur uit gaat. De geheimen geven zich stilaan prijs en ‘Vessel’ blijkt dan toch geen suikerspin of karamelsnoepje te zijn, maar een heuse toverbal die zichzelf elke keer anders presenteert. In alle eerlijkheid: wij hebben toverballen eigenlijk altijd maar ranzig gevonden door al die plakkerigheid. Toch stellen we ons voor dat er ergens in de kosmos een overheerlijke, eindeloze toverbal is. En die mag dan ‘Vessel’ van Frankie Cosmos zijn.

Frankie Cosmos speelt op donderdag 24 mei in DOK te Gent, tickets zijn nog beschikbaar.