Ofwel ken je Josh Tillman door zijn vorige plaat, ofwel door zijn bijdrage aan Fleet Foxes, òf door zijn duidelijk zeer ontwikkelde gevoel voor humor. Zo plaatste hij onlangs een stream van deze nieuwe online voor al zijn fans, met als sarcastische adder onder het gras dat de muziek van zowel tekst als sfeer gestript was. Aangezien het tegenwoordig volstrekt normaal is om via de speakertjes van smartphones albums te beluisteren, vond Father John Misty het niet de moeite waard om enige moeite in productie te steken. Gelukkig brengt hij ‘I love you, honeybear’ ook in een beluisterbare versie uit voor mensen die potverdorie nog eens een koptelefoon gebruiken. Als je straks zijn nieuweling helemaal kapot analyseert moet je zeker ook aandacht besteden aan ‘s mans teksten, waarin hij zijn ironische zelf compleet de vrije loop laat. Daarom een recensie van ‘I love you, honeybear’ in drie tekstfragmenten.
“My love, you’re the one I want to watch the ship go down with”. Toegegeven, het motief van de liefde is in de popmuziek zowaar nog vaker gebruikt dan het ‘Carmen heeft iets verkeerd begrepen’-scenario in F.C. De Kampioenen, maar Josh Tillman laat de luisteraar drie kwartier lang twijfelen of hij zijn honeybear op een schrijn wil zetten dan wel een gruwelijke dood wil zien sterven. Deze dubbelzinnigheid spookt doorheen de hele plaat, en ook andere onderwerpen zijn zelden heilig. Van onderwijs tot politiek, van filmschoolhipsters tot meisjes die te vaak “like” gebruiken, alles wordt met even veel zwier door de mangel gehaald. Ik hoor je echter al denken: “voor vitriool kunnen we net zo goed het drieënzestigste boek van Brusselmans kopen”. Dat mag, maar dan mis je wel de knappe popnummers die het sarcasme ondersteunen.
“We’ll have satanic Christmas Eve/And play piano in the chateau lobby.” Laat ons even een beeld schilderen: de muziek van Josh Tillman klinkt namelijk alsof hij met al zijn invloeden (The Band, Beach Boys, Harry Nilsson, Wilco, to name a few) in een spierwit kasteel aan de Amerikaanse westkust is gekropen en daar besloten heeft zijn basisideetjes tot aan het hoge plafond te vullen met orkestrale gezelligheid en weelderige backings. Die laatste doen soms wel terugdenken aan Tillman’s vorige groepje, maar het valt vooral op dat zijn melodieën iets meer tijd nodig hebben en dat de ware pracht en toedracht van ‘I love you, honeybear’ slechts duidelijk wordt na meerdere luisterbeurten. Het is alsof de duizenden details iedere keer meer een geheel gaan vormen, met favorieten als ‘Strange encounter’ en ‘Chateau lobby #4″ als gevolg.
“Don’t be my/don’t be my/don’t be my last strange encounter.” Voor Father John Misty lijkt het gemakkelijk muziek maken die aanvankelijk vreemd aanvoelt omwille van die clash tussen pop-optimisme en zwartkomische teksten. Zoals hij echter zelf aangeeft zijn het deze ontmoetingen die vaak de moeite waard zijn, dus geef ‘I love you, honeybear’ nu meteen een kans.
Father John Misty live aan het werk zien kan in Brussel (Botanique, 04.03, info & tickets), de show in Amsterdam (05.03, Paradiso) is reeds uitverkocht.
Album verdeeld door Bella Union
