Het internet is verlekkerd op mysterie. Enkele vage YouTube-uploads kunnen voldoende zijn om de aandacht van muziekblogs te grijpen. Het is op die manier dat we voor het eerst kennismaakten met onder meer iamamiwhoami, Evian Christ en Empress Of. Die laatste postte reeds in 2012 een vijftiental ‘colorminutes’, waarin ze telkens gedurende plusminus één minuut aan de slag ging met de relatie tussen kleur en geluid om tot enkele uitermate interessante post-internet-popcomposities te komen. Drie jaar en een ep later volgt er nu eindelijk een volwaardig debuutalbum, getiteld ‘Me’.

Met die titelkeuze wil Lorely Rodriguez – want zo heet Empress Of in het dagelijkse leven – duidelijk onderstrepen dat op haar langspeler alles om haar draait. Ze is immers niet zomaar een zangeres, ze schreef en producete al haar nummers zelf. Artiesten als Björk, Grimes en FKA twigs haalden recent nog meermaals aan hoe mannen vaak de eer opstrijken voor het werk van vrouwelijke muzikanten en ook in ‘Me’ zit die frustratie vervat. “If I was a man, would you still do the same?” sneert Rodriguez nog op ‘Kitty kat’ naar kerels die, wanneer ze aan het touren is, denken dat ze niet in staat is om zelf haar materiaal klaar te zetten op het podium.

Tot op een zeker niveau valt de muziek van de Hondurees-Amerikaanse ook wel te vergelijken met bovenvernoemde muzikantes. Allemaal eisen ze volledige controle over hun artistieke proces en vertrekken ze vanuit een eigenzinnige visie om tot spannende en vernieuwende songs te komen. Stuk voor stuk weigeren ze daarbij mee te doen aan muzikaal hokjesdenken, waardoor ze constant grenzen aftasten om ze vervolgens eenvoudigweg een paar meter verder te leggen. Zo schotelt Empress Of op ‘Me’ een moeilijk te plaatsen potpourri voor van electronica, pop, en r&b die elke luisterbeurt weer weet te verrassen.

Voor het overgrote deel kwamen de nummers tot stand na een wekenlange afzondering in Mexico. Rodriguez liet daarbij haar gedachten en gevoelens de vrije loop waardoor het resultaat erg autobiografisch en persoonlijk aanvoelt. Ook dat rechtvaardigt de op het eerste gezicht vrij egocentrische albumtitel. ‘Threat’ komt bijvoorbeeld voort uit de angst voor het alleen zijn in een vreemd land en op ‘Need myself’ weerklinkt “I just need myself to love myself” als een soort mantra. Op ‘Standard’ klaagt de muzikante dan weer de kloof tussen arm en rijk aan, terwijl ‘Water water’ benadrukt hoezeer drinkbaar water een privilige is. ‘Kitty kat’ ten slotte is een vette feministische middelvinger in de eerste plaats gericht naar catcallende mannen: “Don’t kitty, kitty cat me like I’m just your pussy.”

Empress Of bewandelt op haar debuut de gulden middenweg tussen conventie en experiment. De meest toegankelijke nummers zoals ‘Make up’ en vooral ‘How do you do it’ zouden eenvoudig aanspraak moeten kunnen maken op een plekje in radioplaylists, terwijl een song als ‘Standard’ ons eenzelfde gevoel van spanning en verwondering schenkt als de eerste ep’s van FKA twigs. ‘Me’ is pop zoals je het nog nooit hoorde: vertrouwd, maar tegelijkertijd heerlijk avontuurlijk.

Empress Of live aan het werk zien kan binnenkort in Antwerpen, samen met Purity Ring (Trix, 01.11, tickets & info).
Empress Of website