Drake komt uit het niets met een mixtape naar buiten waardoor de analogie met Beyoncé makkelijk te maken is: de wereld wordt onverwacht getrakteerd op een stevige portie muziek. Op ‘if you’re reading this it’s too late’ zet de Canadees de weg die ‘Nothing was the same’ inzette, verder. Veelal worden de beats namelijk tot een minimum gehouden. Opener ‘Legend’ is hiervan het beste voorbeeld. Door de zangerige rapstijl over de beperkte instrumentatie begeestert het album vanaf de eerste minuut. Het is een formule die met succes wordt toegepast langsheen de rest van de plaat.
Af en toe wordt de zang overgelaten aan andere artiesten. PARTYNEXTDOOR mag op ‘Preach’ en ‘Wednesday night interlude’ de spotlights van zijn labelbaas afnemen. Hij toont op de songs wat voor een raspaard hij is. ‘Company’ is dan weer het bewijs dat Travi$ Scott niet altijd beats à la Waka Flocka Flame nodig heeft om zijn ding te doen, het resultaat ligt meer namelijk in de richting van de twee laatste nummers die de man online zwierde.
De teksten zijn meestal van een ietwat lager niveau dan de beats, er is niet echt sprake van een coherent verhaal. Net iets te vaak bevindt er zich weinig meer onder het oppervlak, zoals op ‘6 Man’ of ‘Jungle’. Op enkele gelegenheden schiet Drake uit naar Cash Money Records (“Brand new Beretta, can’t wait to let it go/ Walk up in my label like, where the check though?”) en collega’s zoals Tyga en Kendrick Lamar. Het ritme en de flow die tentoongesteld worden maken echter veel goed.
‘6PM in New York’, het derde deel van de zogenaamde ‘AM serie’ is een van de nummers die er meteen uit springen. De afsluiter verlaat het minimalistische geluid dat voordien overheerste. Ook ‘Madonna’ behoort tot de ultieme top. Vaste producer Noah “40” Shebib haalt hier de sound van ‘Nothing was the same’ het duidelijkst weer naar boven. De tweede helft van de tape bestaat net iets te veel uit vulling, en niet toevallig zijn het die liedjes waarop de teksten tegenvallen. Het hapt makkelijk weg, maar blijft niet hangen.
Uiteindelijk valt het eindverdict positief uit voor Drake. Als volwaardig album zou ‘If you’re reading this it’s too late’ net iets te licht uitvallen, maar op een mixtape mag het allemaal net iets losser aan elkaar hangen. De mindere songs zijn nog steeds van een degelijk niveau en de goede zijn van het hoogste niveau.
