Je hebt het misschien ook al gemerkt: er worden in deze wereld meer platen gemaakt en uitgebracht dan goed voor je oren kan zijn. De Indiestyle-redactie zou graag elk exemplaar uitvoerig analyseren, maar moet het soms bij een korte beschrijving houden. Regelmatig stellen we je een hoopje nieuwe albums voor die niet door de mazen van ons net zwommen, met voor elk wat wils. Deze keer bezorgen Robin Stroop, Thomas Konings, Daan Leber, Rana Cools en Max De Moor je tekst en uitleg.
This Will Destroy You – Another language
Het Amerikaanse This Will Destroy You bezorgt je de langste zit van je leven met de volledig instrumentale negen langzaam voortschrijdende nummers op ‘Another language’. Post-rock, het hokje waar de band zich kennelijk in bevindt, is een vorm van rock georiënteerde kunstmuziek, aldus Wikipedia. En de schoonheid daarvan is subjectief. Helaas is het vooral kunstig hoe dit viertal een dermate eentonig album heeft weten te produceren dat de gemiddelde luisteraar na een minuut of twintig het gevoel bekruipt naar één en dezelfde openingstoon te luisteren. De boosdoener in dit geval is het kabbelende tempo, dat af en aan wordt vervangen door een plotsklaps uitbarsten van instrumentatie allerlei om vervolgens weer een vernietigende en tragische dood te sterven. Voor een natte zomeravond is ‘Another language’ absoluut niet geschikt, maar de plaat zou het bijzonder goed doen als achtergrondmuziek op de nieuwste afgezaagde tienervampier blockbuster. (RS)
This Will Destroy You Facebook
Album verdeeld door Konkurrent
Spring Offensive – Young animal hearts
Tijdens het beluisteren van deze plaat stellen we ons voor dat het vijftal uit Oxford bestaat uit moeilijk kijkende hipsters met vlassige baardjes. Tot groots vermaak blijken deze Britse guppies zo weggelopen van een Harry Potter set. Nu serieus, de muziek dan. Het album is in eigen beheer de markt op geslingerd met hulp van donaties van fans en familie. Mooi hoe de (mede)mens soms in elkaar zit. Mocht je nooit reeds eerder van Spring Offensive hebben gehoord, vrees niet. Er is een legio aan betere tegenhangers voorhanden. Hoewel dus elk van de 11 nummers in eerste instantie verdacht veel weg heeft van een reeks aan collega muziekmakers, hebben deze jonge mannen het toch tot een eigen geluid weten te toveren. Dat moet vast het ‘meedogenloze inventieve’ van de band zijn waar zij zelf mee koketteren. Al met al is de plaat leuk om naar te luisteren en serieus bij vlagen zelfs goed te noemen. (RS)
Album verdeeld door V2
Lemonade – Minus tide
Als je hier bent om ons te vertellen dat Lemonade niet uit het hoge noorden komt, bol het dan maar meteen af. Er zijn geruchten dat dit drietal in San Francisco zou resideren, maar de groep haar geluid beweert luid en duidelijk het tegendeel. De gestileerde harmonieën zijn glad als het betere design en werden gemaakt om blonde goden en godinnen stijlvol te begeleiden in hun uitje naar de betere Zweedse kledingzaak. Op haar laatste worp leert het Cascine-trio je de etiquette van de hoogstaande zonnedans en vertellen de jongens je hoe sensueel te duiken in het zwembad van die luxueuze poolparty. Hoewel de gebrachte vorm niet meteen aan de East Coast doet denken, vonden de bandleden er voor de inhoud dus mogelijk wel degelijk inspiratie. Deze langspeler excelleert verder vooral bij het bruisende begin en sluit dromerig en voldaan af met de heerlijke chillwavepop van bijvoorbeeld ‘Come down softly’. ‘Minus tide’ is een aanrader voor wie flawless een tuinfeest wil houden. (TK)
Album verdeeld door Cascine
Kode9 & The Spaceape – Killing season
Hyperdubstichter Kode9 en zijn vaste mc The spaceape komen na het bejubelde ‘Black sun’ met de ‘Killing season ep’ op de proppen. Het duo grijpt terug naar de wortels van de dubstep om vervolgens weer in het heden terecht te komen. Zowel muzikaal en vocaal valt de duisternis op. Kode9 is spaarzaam geweest met de bassen, afsluiter ‘Autumn has come’ is hiervan het perfecte voorbeeld. The spaceape mag, geheel in de dubtraditie, zijn ding doen over een prachtig gecreëerde soundscape. De fans van het eerste uur moeten echter niet vrezen, er kan ook gefeest worden met twee nummers ‘Chasing a beast’ en ‘Devil is a liar’. Hier mogen de moddervette bassen wel aanwezig zijn, waardoor de nummers voller aanvoelen dan de rest van het werk. Toch wordt de balans op het album niet verstoord. (DL)
Album verdeeld door Hyperdub
Nick Nicely – Space of a second
Nick Nicely heeft niet bepaald een gemakkelijke levensloop gehad. Nadat hij drie relatief succesvolle singles uitbracht in het begin van de jaren 80, verdween hij van de radar. In 2003 verscheen dan verzameld werk van de periode tussen 1978 en 2003. Het zorgde ervoor dat de cultheld weer op het toneel kwam. Op ‘Space of a second’ toont de Brit dat hij met beide voeten in het heden staat. Zijn oude geluid ruilt hij in voor een meer bezwerende klank. ’s Mans stem wordt naar de achtergrond gedrukt ten voordele van een dikke laag psychedelica. De trip wordt afgesloten met een akoestische versie van ‘Hilly fields’, waardoor je rustig terug naar de werkelijkheid wordt gebracht. (DL)
Album verdeeld door N.E.W.S.
Arp – Pulsars e quasars
Een jaar nadat zijn lp ‘More’ uit kwam, brengt Alexis Georgopoulos – Arp voor de vrienden – een nieuwe ep uit. Met ‘Pulsars e quasars’ slaat hij een andere weg in dan voordien. De sfeer in het album wisselt af van donkere, instrumentale en elektronische nummers als ‘Suns’ en ‘On returning’ tot dromerige liedjes als ‘Pulsars e quasars’, die we zo zouden kunnen mee neuriën. De titel verwijst naar enkele hemellichamen, en die verwijzing vinden we ook terug in zijn muziek: vrijer en minder strak. Wij zijn nog nooit in het heelal geweest, maar we kunnen ons er nu wel iets bij voorstellen. (RC)
Album verdeeld door Bertus
Avec Le Soleil Sortant de sa Bouche – Zubberdust!
In 2011 vormde voormalig lid van Fly Pan Am Jean–Sebastien Truchy Avec Le Soleil Sortant de sa Bouche. De groep wisselde lange tijd van bandleden, maar de zomer van 2014 bracht – zoals voor velen – raad: het viertal voelt zich vastberaden en dat uit zich in een debuut-lp. De bandnaam van de jongens is waarschijnlijk even bizar als hun muziek, en dat laten ze in ‘Zubberdust!’, maar al te graag horen. De plaat bestaat uit 2 ‘hoofdstukken’ die elk gesplitst zijn in 4 delen. Ben je fan van vreemde geluiden gemixt met gitaren en strakke percussie? Rep je dan naar de dichtstbijzijnde platenwinkel. (RC)
Avec Le Soleil Sortant de sa Bouche Facebook
Album verdeeld door Konkurrent
Gidge – Autumn bells
Gidge is zo’n band waardoor je de indruk krijgt dat Scandinavië echt perfect is. De Zweden schetsen met hun muziek feeërieke landschappen, uitgestrekt als de grootste woestijn en gevuld met zoete, melancholische klanken die je doen verlangen naar de barre kou. Nergens komt ‘Autumn bells’ bovendien dwingend over, terwijl het duo de spanningsboog tegelijkertijd ook nergens laat verslappen. Een hele prestatie, gezien zelfs artiesten als Nils Frahm daar soms moeite mee hebben. Diezelfde naam duikt op als referentie, want hoewel dit debuut sterk leunt op een elektronische sound, valt daarnaast toch ook de minimalistische werkwijze op. Op twee nummers na gaat het tweetal tot slot steeds vlot over de zes-minutengrens, laat dat je niet afschrikken want qua emoties krijg je veel voor een luisterbeurt terug. (TK)
Stream het album gratis op SoundCloud via het label Atomnation
Recorders – Above the tide
Dankzij een mooi platencontract en een beroemde mixer zag het er even erg goed uit voor Recorders. Op de nieuwe langspeler ‘Above the tide’ pakt alles evenwel minder mooi uit dan gehoopt. We krijgen weinig sprankelende, herkauwde indiepop voor de kiezen, cheesy opgediend met een kitscherig dreampoprandje. Opener ‘Kelly’ doet met haar vakkundig van Metronomy gestolen refrein meteen je zin in de rest van de plaat dalen, het is nochtans één van de enige nummers die de nodige slagkracht bevat. De single ‘Beach’ is zo’n andere opflakkering, maar hier moeten we dan weer verwijzen naar Foals-ripoffs die al lang hun relevantie verloren zijn. (TK)
Album verdeeld door Caroline
Little Dots – A clear running stream
Eerste gedachte bij het beluisteren van ‘A clear running stream’, het debuut van de Gentse band Little Dots: “oh god, de zomer is nu echt voorbij”. Inderdaad, we hebben hier te maken met een echte herfstplaat. Akoestische folkpop gedijt nu eenmaal het beste bij gure windstoten en vallende bladeren. Helaas klinkt het geheel net te vrijblijvend om ons binnen te houden. Het stemgeluid van zangeres Sophia Amman refereert aan Feist en Norah Jones, maar mist het onderscheidende karakter van deze ‘grandes dames’. Ook de rijk gearrangeerde begeleiding van gitarist Pablo Casella en multi-instrumentalist Tom Callens klinkt nergens echt dwingend. Daarmee klokt het trio af op 12 mooie, maar weinig memorabele liedjes. (MDM)
Album verdeeld door V2 Records Benelux
Paul White – Shaker notes
Met ‘Shaker notes’ brengt producer Paul White zijn eerste album uit bij onze Belgische trots R&S Records. Het is zijn vierde intussen en in die tijdspanne heeft de Londenaar zich opgewerkt tot favoriete producer van rapper Danny Brown. Hoewel hiphop slechts in de verte te horen is op deze 11 nummers, begrijpen wij Brown wel. Bezwerend als de nacht, zo klinkt deze plaat. Daarmee leunt ze dicht aan bij het fantastische Darkside. Vooral ‘Where you gonna go’ doet ons nostalgisch terugdenken aan het project van Nicolas Jaar en Dave Harrington. Toch heeft Paul White een geheel eigen smoel. Waar Darkside de mosterd haalde bij de funk, horen we bij White vooral jazz. Dat wil zeggen tot in de puntjes beheerste herhalingen, zorgvuldige opgebouwde lagen en perfect getimede, vaak Oosters klinkende instrumentals. (MDM)
Album verdeeld door Bertus
