Witte stranden, palmbomen, felblauwe zeeën, rode zonsondergangen en een knap vakantielief: het zijn slechts enkele van de beelden die opdoemen tijdens het luisteren naar het nieuwste album van Tennis. Sentimentele eighteespop en dromerige surfgitaren vliegen de blender in en worden afgewerkt met de zeemzoete stem van Alaina. Die cocktail blijft ons smaken.

Opener ‘In the morning I’ll be better’ grijpt vanaf de eerste mijmerende oh, oh, oh’s je aandacht. De aanstekelijke achtergrondzang geeft het nummer een aanstekelijke toets en voor je het weet ben je volop aan het meewiegen en -neuriën met de muziek. Luisteren in het openbaar is dus op eigen risico.

Favoriet van het album is ‘My emotions are blinding’, dat knipoogt naar een jonge Madonna. Alaine houdt het echter wat kuiser; ze is geen potentieel sekssymbool maar eerder een ondeugend roodkapje die de boze wolf te slim af is. Frisse gitaren en de opflakkerende synths versterken de stevige basis van het nummer. In ‘Fields of blue’ en ‘Island’ komt Tennis’ liefde voor surfpopgeluid volledig aan de oppervlakte. Alhoewel je het hele album duidelijk hoort waar ze hun mosterd halen, liggen de invloeden er hier wel erg vingerdik op.

Tekstueel blijft Tennis volledig zichzelf. Liefde is hét onderwerp bij uitstek. Herkenbare situaties zorgen voor dankbare inspiratie, de ene keer al wat kwetsbaarder dan de andere. Het speelse karakter van Tennis zorgt ervoor dat alles luchtig blijft.

‘Ladies don’t play guitar’ heeft veel potentieel en blijft hangen dankzij een vette gitaarrif. “Maybe then I can try and give my love again” zingt Alaina als een mantra. Wie een beetje moeite doet, hoort echoes van Stevie Nicks in haar stem. De synths in ‘Matrimony’ doen dan weer denken aan een vertraagd Metronomy-nummer, een vergelijking die versterkt wordt door de bas die klinkt alsof je net je speakers hebt opgeblazen. Kapotte luidsprekers klinken plots enorm zinnenprikkelend.

‘Yours conditionally’ biedt trouwe Tennis-fans vooral meer van hetzelfde. Vergeleken met debuut ‘Young & old’ hoor je dat ze in de tussentijd wel bedreven zijn geraakt in het maken van goeie dreampop. Die kunde resulteert echter meer en meer in een te afgelikt geluid. Laat dat echter geen al te grote kritiek zijn, want de wereld wordt nog steeds net dat tikkeltje zonniger wanneer je deze plaat oplegt.