November zou, door een groots opgezette teaser-campagne en een bijhorende tv-serie, grotendeels in het teken staan van Foo Fighters’ nieuwe plaat ‘Sonic highways’. Het huzarenstukje werd opgenomen in acht verschillende steden die de leden op de één of andere manier beïnvloed hebben en werd zonder enige twijfel voorafgegaan door ontzettend veel repetitiedagen. Dat staat in schril contrast met de werkwijze van Dans Dans, de Belgische band die zijn derde album een week later in de rekken plaatste. Het trio slaagde er namelijk in om ‘3’ op te nemen op vier dagen tijd.
Ook muzikaal bevinden Dockx, Lyenn en Cassiers zich natuurlijk in een ander universum dan Dave Grohl en kompanen. We gaan ons er echter niet aan wagen om een label te kleven op de muziek van Dans Dans, simpelweg omdat enige vorm van hokjesdenken de lading geenszins zou dekken. Tijdens ‘Bloed en dromen’, een nummer dat begint als een rustig briesje maar geleidelijk uitgroeit tot een ware orkaan, laat Bert zijn gitaar scheuren in een noise-explosie en enkele minuten later soleert hij op ‘Miraggio’ de sublieme ritmesectie aan diggelen met een paar weerbarstige, rake klappen. Het intense ‘Coffee grounds’ herbergt dan weer een onrustige baslijn die zo weggeplukt zou kunnen zijn uit het debuut van Savages.
Het openingstrio, met het zomerse ‘Zephyr’ in een glansrol, schuurt lustig tegen de grenzen van jazz en jazzrock, termen waarvan Dockx liet optekenen dat hij ze liever niet overdadig ziet wederkeren. Het langs alle kanten rammelende ‘Memento mori’ is een uitgemergelde blues, alhoewel het qua stijlkenmerken nog nauwelijks wat gemeen heeft met de term. De grimmige ondertoon en het simpele doch indrukwekkende instrumentarium zorgen voor een snijdende spanning, en dat is waar het bluesgenre voor ons intrinsiek om draait.
Je begrijpt het al wel: Dans Dans is niet te vangen onder een noemer of een stijl. De band is een creatieve uitlaatklep voor drie heel erg straffe muzikanten, die in deze bezetting intensiteit en diversiteit weten samen te smelten tot een samenhorend geheel waar uniciteit de belangrijkste kwaliteit is. De hitlijsten zullen ze nooit halen, en vermoedelijk kunnen die hen ook gestolen worden. En al wie nu nog mee is, moet de groep gewoon gaan beleven, want live zijn ze nog beter.
Dans Dans aan het werk zien kan de volgende weken onder meer in Brussel (AB, 19.11, info & tickets), Antwerpen (Trix, 28.11, info & tickets) en Brugge (Cactus, 29.11, info & tickets)
Album verdeeld door Unday Records
