“James Brown is dead.” Hoe voorbarig dat ook mocht klinken bij de aankondiging door danceduo L.A. Style in 1991 (de man zou pas in 2006 overlijden), intussen is het wel de waarheid geworden. Zijn reïncarnatie op aarde, Charles Bradley, legde in september het loodje. Soul an sich is gelukkig nog lang niet dood. Dat bewijst onder andere Curtis Harding, die samen met enkele andere jonge wolven het genre vers bloed leveren en nieuwe adem inblazen. Tweede album ‘Face your fear’ grijpt qua looks alvast terug naar de jaren zestig en zeventig, niet toevallig de hoogdagen van het genre
Nummer als ‘On and on’ laten ’71 herleven met blazers, een soulritme dat Harding voortstuwt met zijn zoete vocalen en waarin de achtergrondzangeressen de klinkers o en a ten volle benutten. Tegelijk klinkt de productie zo kraakhelder en piekfijn dat je hedendaagse knoppentovenaars vermoedt. En jawel, Danger Mouse wist de juiste sound te verlenen aan de retrosoul van de Amerikaan. Beide heren kennen elkaar via gezamenlijke partner in crime Cee-Lo Green.
Het genre dat Harding in navolging van de eerder vernoemde Charles Bradley, Sharon Jones en Lee Fields wil opwaarderen, heeft natuurlijk diepe wortels in Afrika. In ‘Go as you are’ voel je de zon branden vanaf de eerste noten, je voelt de vibe van blaxploitationfilms en Quentin Tarantino’s heerlijke eigen versie (‘Jackie Brown’) en zowel Dr. John als Fela Kuti spoken erin rond. Als een voodooritueel met Halloween-achtige achtergrondzangeressen (het is die tijd van het jaar) brengt dit lied je in extase en kan je elke moment in een andere dimensie belanden. Meer Amerikaans én poppier daarentegen dan ‘Till the end’ wordt het niet: is dit echt niet gewoon een verloren gewaande parel van Gnarls Barkley? De parlando waarmee de zang in dialoog gaat, tovert gegarandeerd een glimlach van oor tot oor op je gezicht.
De stem van Curtis is zwoeler dan de zomer van 1976 en doet heel soms zelfs even denken aan de grootmeester James Brown zelf (‘Need your love’). De falset wordt met gepaste mate bovengehaald en als dit gebeurt (zoals in ‘Dream girl’), staat die mooi complementair tegenover het funky, diepe baslijntje. Hoe gepolijst Curtis ook kan klinken (‘Ghost of you’), zijn stem raakt je Cupido-gewijs recht in het hart.
Afsluiter ‘As I am’ vat het nog eens allemaal mooi samen. Tromgeroffel als stuwende kracht en een falsetstem, blazers en synthesizertoetsen die in het refrein een tandje bijsteken en een slimme opbouw van het nummer maken hier een perfecte synthese van. Zo wordt dit het proevertje voor de hele plaat, alsof Curtis Harding hier nog even met een promostandje in je favoriete supermarkt komt staan om hoogstpersoonlijk zijn waar aan te prijzen.
In november kan je de man live aan het werk zien in de AB in Brussel (17.11, info en tickets) en Paradiso in Amsterdam (21.11, info en tickets). Mocht hij daar nog Europese concerten aan toevoegen, worden die aangekondigd op zijn website.
