Geen heroïne, ket, of Krokodil-drugs voor de rocksterren van BRNS: met een stevige dosis suiker hebben deze toffe peren genoeg stof om in vervoering te geraken, of toch als we mogen afgaan op de titel van hun nieuwe album ‘Sugar high’. In een gesprek verklaarden de Brusselaars eerder dat de nieuwe songs heel wat vrolijker en meer up-tempo klinken dan we van hen gewoon zijn. Met uitzondering van enkele uitschieters ondervinden we echter niet veel invloed van dat zogenaamde suiker-effect.
‘Sugar high’ moeten we niet zien als een conceptalbum, wel als tien liedjes die goed samen pasten qua sound en vibe. Het opzet van BRNS’ muziek blijft dan ook onveranderd: complexe popmuziek maken, die iets weet te raken vanaf de eerste luisterbeurt en steeds meer elementen blootgeeft naarmate je de plaat verder analyseert. Neem nu opener ‘The rumor’: een vrolijke synth-progressie wordt gecombineerd met een tegendraads bas-riffje en meer spacey noise op de achtergrond. Op die manier geeft een nummer als dit perfect weer wat de band teweeg wil brengen. De zanglijnen en refreinen blijven enigszins toegankelijk, ondanks hun complexiteit.
Het beste wordt in dit geval eens niet voor het eind bewaard. Songnummer twee ‘Pious platitudes’ doet wat betreft zijn dreigende sfeer wat aan een meer afgelikte versie van Millionaire denken, al blijft ook de eigenheid van BRNS behouden in de vorm van hun typisch bevreemdende, maar fijne synths. ‘Ishtar’ bevestigt nog maar eens dat dit popmuziek is waar je je kopje bij moet houden. Gitaar-getokkel wordt te pas en te onpas versneld en vertraagd, in een song die net wat te lang wordt uitgerekt om tot het einde spannend te blijven.
Zingen kunnen ze wel, onze Brusselse vrienden. Daarvoor staat onder meer Tims kopstem op ‘Damn right’ in, waar het goed omspringen met een orgeltje er verder voor zorgt dat we spontaan op een Liars-achtige, donkere tocht doorheen het bos willen vertrekken. Bij ‘Sarah’ heeft het bijkomende, verhoogde stemmetje eerder een ietwat vervelende uitwerking, alsof Alvin en z’n Chipmunks hier de backings kwamen verzorgen. Ook ‘Sunday afternoon’ is in tegenstelling tot wat de songtitel aangeeft niet meteen het nummer dat we op een zondagnamiddag kunnen pruimen met onze katerkop, wanneer we de alcohol/suiker uit ons lichaam liggen te zweten. Afsluiter ‘So close’ brengt ons er gelukkig weer bovenop, met hoorbare Steve Reich- en – nog wat meer – Liars-invloeden, plus een bijkomende hoop lo-fi ambient-geluidjes.
BRNS wil het op ‘Sugar high’ bij momenten misschien iets té moeilijk maken. Tegelijkertijd siert het hen daarbij dat ze geen enkel moment hoog van de toren gaan blazen en trouw blijven aan hun visie en sound. Het album bevat met ‘Pious platitudes’, ‘Damn right’ en ‘So close’ enkele zeer interessante songs, maar niet genoeg om ons ook effectief de gewenste sugar high te bezorgen.
Op 17 november komen de Brusselaars hun nieuwe album voorstellen in hun hometown in de Beursschouwburg (info & tickets). Vijf dagen later is er nog een show in NEST te Gent (info & tickets). Meer info en data vind je onder andere op de facebookpagina van de band.
