Hij wordt wel eens de Mozart van de moderne tijd genoemd. Velen kennen hem vooral van een gruwelijk vermakelijk en schunnig clipje met bebaarde vrouwen in witte bikini’s en paraplupaaldansen. Dan nu is er opeens ‘Syro’. Na dertien lange jaren wachten is Aphex Twin terug met een monster van een album. Eén die de muziekkenners achter het oor laat krabben, want dat deze elektronische grootheid tot even zo grote dingen in staat is staat buiten kijf. Maar waarom de langspeler dan wel of niet goed is of juist dát waar de fans op hebben gewacht is een kwestie van goed fijnproeven.
Luisterend naar de jongste van Richard D. James krijgen we spontaan trek in een antipasto misto en dan liefst degene die ze serveren bij onze favoriete Italiaan. Het duurt even voordat het duidelijk is waarom een dergelijke link wordt gelegd. ‘Syro’ serveert geen volledig nieuw gerecht om van te watertanden, maar brengt van allerlei bekend Aphex-lekkers wat hapjes, of dat nou de wat meer ambient gerichte werk is waar in geen heinde en verre een hihat of basdrum te bekennen is, of wat nummers waarin het lijkt dat de drumcomputer schijnbaar op hol geslagen is als een kudde zebra’s opgejaagd door hongerige leeuwen.
James lijkt ontspannen te zijn geweest bij het samenstellen van deze plaat en er eentje te hebben willen afleveren waar prima naar geluisterd kan worden, en door de afwezigheid van op hol geslagen distortion pedalen kan dat ook zonder een al te groot doorzettingsvermogen. Hij heeft er ook even de tijd voor genomen. Luister je oppervlakkig dan hoor je een prettige ietwat ‘whacky’ elektronische plaat. luister je aandachtig dan hoor je een plaat die uit alle poriën Aphex Twin zweet. De plaatsing van de snares, de breaks, de melodieën, de bijzondere stemmetjes – heerlijkheid.
Een nieuwe markt gaat Aphex Twin met deze plaat waarschijnlijk niet aanboren, maar voor zijn fans is dit een zeer welkome en langverwachte aanvulling op ´s mans toch al zo rijke oeuvre die inmiddels een tijdspanne van 22 jaar beslaat.
4 sterren, die mogelijk tot 4,5 ster kan ontwikkelen naar mate je meer slurpt en het over de tong laat rollen.
