Na het bewierookte ‘Party’ uit 2017 is de Nieuw-Zeelandse engelenstem Aldous Harding terug met ‘Designer’. Onder het motto “never change a winning team” zat ook hier John Parish achter de knoppen en werd de plaat uitgebracht op het gerenommeerde label 4AD. Om onze eetlust te wekken kregen we al twee singles voorgeschoteld: ‘The barrel’ en ‘Fixture picture’. De plaat werd ver van haar thuisland opgenomen op het Angelsaksische schiereiland, terwijl de muziek in haar hoofd ontsproot al toerend met haar vorige langspeler. Of hoe de inspiratie van sommigen onder ons op geen enkel moment lijkt te doven.

Al van bij het begin wordt al wie daar nog aan twijfelde gerustgesteld: ook dit werk baadt in de stijl die haar zo typeert. ‘Fixture picture’ is meteen vintage Harding: een zachte stem sierlijk gedrapeerd rond een weemoedige melodie. Het titelnummer dat volgt is een pak speelser. Ons ga je niet meteen horen zeggen dat het een dansbaar iets is, maar wat is het toch verdomd moeilijk om stil te blijven zitten. Dat Ms. Harding niet bekend staat om haar heldere teksten, bewijst ze nogmaals in ‘Zoo eyes’. “What am I doing in Dubai?”, maakt ons zelfs na een uitgebreide tekstuele analyse nog steeds nieuwsgierig. Laten we ervan uitgaan dat je niet altijd alles moet begrijpen om het mooi te vinden.

Hetgeen ons het meeste opvalt in de opmaak van dit geheel is de vaak opvallende simpliciteit waarmee Harding de dingen weet te vatten. ‘Treasure’ is zo een creatie waar je na een eerste luisterbeurt kop noch staart aan krijgt, maar na verloop van tijd weet het je toch in te pakken tot er van je koppige weerbarstigheid niets meer overblijft. En dan moet uitschieter ‘The barrel’ nog van start gaan. Bij aanvang lijkt ze verder te gaan op de eerder ingeslagen weg: die van zachte melancholie. Een subtiele baslijn en een diepe, warme stem tijdens het refrein geven deze song echter net dat wat nodig is om uit te groeien tot een vaste waarde in onze playlist.

Het licht elektronische ritme dat ‘Weights of the planets’ inleidt, lijkt binnen het geheel van dit album ietwat uit de toon te vallen, al bezorgt het het nummer wel meteen een zekere lichtvoetigheid die het onderweg niet meer van zich af weet te schudden. Met afsluiter ‘Pilow’ krijgen we één van de tracks voorgeschoteld die ontstaan zijn on tour. Naar verluidt kostte het haar welgeteld vijftien minuten om het in zijn totaliteit op papier te zetten. Het resultaat is een song van het meer zwaarmoedige type, waarin Harding worstelt met alle demonen die een mens tijdens het leven onderweg kan tegenkomen. We noteren: moods, fears, anxieties, sadnesses and addictions. Ze vertelde hier in een interview eens het volgende over:

“I don’t know if I was writing out of emotion or necessity, because I was living it. I can’t be the person doing and the person watching at the same time. It was a confession to everyone. This is just what it is, it’s how I am sometimes, … A lot of the time.”

‘Designer’ is een meer dan waardige opvolger van het succesalbum ‘Party’. Of het volledig aan de verwachtingen kan voldoen, blijft altijd een moeilijke vraag. De plaat brengt bij momenten regelrechte topkwaliteit, maar op sommige momenten had er misschien nog net iets meer ingezeten. Waarschijnlijk is dat een klassiek gevolg van hoge verwachtingen. Het geeft ons alvast de kans om nu al benieuwd te zijn naar een opvolger.

Aldous Harding staat vanavond in een uitverkochte Botanique en speelt deze zomer op Best Kept Secret en Cactusfestival en in het najaar in de AB.